บันทึก ฅ.ฅนปลูกไผ่ : ฉบับที่ 1

วันนี้ผมได้เดินทางไปติดต่องานที่อำเภอลี้ จังหวัดลำพูน ระยะทางห่างจากที่พัก 100 กว่ากิโลเมตร ไปเห็นชาวเขากินช้างที่เดียว 2 ตัว ก่อนที่จะกินผมมองไปเห็นช้างสองตัวหันหน้าใส่กัน ดูแล้วรู้สึกเศร้ามากๆ แต่ก็ต้องทำใจน๊ะมันเป็นเวรกรรม (แหมกินช้างไม่ยอมใส่น้ำแข็งด้วย)กลับมาถึงที่พักก็ปาไป 4 โมงเย็น ก็เลยจับกล้องถ่ายรูปเดินถ่ายรอบๆ ที่พักมาให้ดูเลย ชมเอาน๊ะ






















-


ถ้าถามหัวใจตัวเองในตอนนี้รู้สึกมีความมั่นใจเพิ่มขึ้นอีกเยอะเลยครับ กับความฝันที่เดินทางเข้ามาใกล้เต็มที หลังจากที่เราจินตนาการตอนที่อยู่บริษัทนั้นมันช่างเรือนรางสะเหลือเกิน หัวใจก็แป๊วเหมือนกันกับวันแรกที่ก้าวออกจากบริษัท ไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไรดี มีอะไรที่ต้องทำเยอะ มีอะไรที่ต้องค้นคว้าและศึกษาอีกเยอะ โอ๊ยปวดหัวมากๆ แต่แล้วเมื่อเราได้ก้าวย่างเข้ามาในศูนย์เรียนรู้แห่งนี้ มันรู้สึกว่าสิ่งที่เราฝันไว้ 70 % มันถูกสร้างขึ้นรอเราไว้แล้ว เพียงแค่เรานำไปสานต่อเท่านั้น ผมขอสัญญาว่า ภายในระยะเวลา 3-5 ปีนี้ ผมจะสานฝันตัวเองให้เป็นรูปธรรมที่ชัดเจน “ การท่องเที่ยวโฮมสเตร์ เชิงเรียนรู้เกี่ยวกับเศรษฐกิจพอเพียง ” แต่ตอนนี้ผมขอเก็บเกี่ยวประสบการณ์ให้เชี่ยวชาญก่อนน๊ะครับ

รักและคิดถึงทุกคนครับ

บักเอี่ยวโฟกัส
ฅ.ฅนอาสา & ฅ.ฅนปลูกไผ่
1 เมษายน 2553